Opgelicht en bestolen

Niet echt een leuke titel voor een blogbericht, maar er is dan ook weer veel gebeurd!

Vandaag hadden we van 9 tot 5 geen stroom. Jullie kunnen wel bedenken dat dat voor een ICT-er geen succes is. We hebben er dus maar een spelletjesmiddag van gemaakt..

Afgelopen zaterdag gingen we met een aantal naar de Fourteen Falls. Wat was het daar prachtig. We werden door 3 gidsen rondgeleid. Super spannend! Ik bleef tijdens de tocht helaas niet droog en ik ging er weg met wat blauwe plekken.

Stijn en ik waren op doorreis naar Nairobi, dus we liepen alvast aan naar het busstation. Op de heenreis kwamen we dat stuk met de matatu, maar die stond er nu niet. Het was toch iets verder dan Stijn en ik dachten, zo in de felle zon. (MAAR...We kwamen er wel achter dat de ananas helemaal niet in een boom groeit...) Het eind was inmiddels in zicht en jawel hoor, komt de rest langs in een matatu! Hadden wij weer. We stapten in en verder verliep de reis naar Nairobi prima. Ons hotel was ook al geregeld, dus kon niet fout gaan.

Zondag stonden we op, midden in het bruisende stadsleven van Nairobi. We hadden niet erg goed geslapen, omdat er nog minstens tot 5 uur 's nachts herrie was. Maar ik dacht toch een goed plan te hebben: 'Kom Stijn, we gaan naar de Masai Market!'.

Wij dus naar de Masai Market. Komen er een aantal mannen op ons af die ons vertellen dat we alles mogen uitkiezen en aan een man mogen geven die het dan voor ons zou dragen. Aan het eind zouden we dan naar 'the office' gaan om er een leuke prijs van te maken.

Dit vonden we natuurlijk echt geweldig. We liepen lekker rond en bekeken alles. Ze hadden echt alles wat je als souvenir mee naar huis zou willen nemen. Toen we klaar waren, gingen we naar 'the office', wat een stoeprand bleek te zijn. Alles werd uitgestald en het onderhandelen begon.
Stijn en ik schrokken ons kapot van de prijzen. Ze wisten bij elk voorwerp een mooi verhaal te vertellen en een belachelijk hoge prijs te noemen. Die mannen zijn zo goed dat ze je een prijs laten noemen die je het liefst zelf niet eens betaalt, maarja die spulletjes zijn zo leuk..
Ik kocht een paar leuke dingetjes en was best tevreden.. Totdat we nog even de markt over liepen en van de mannen van de kraampjes belachelijk lage prijzen te horen kregen. Toen wisten we dat we afgezet waren. Die mannen onderdrukten ook de mensen achter de kraampjes om er zelf geld van te verdienen. Waardeloos.

Uiteindelijk liepen we weg en kwam er een man met een ketting achter Stijn aan om daar nog over te onderhandelen. Uit boosheid wilden we er niet veel voor betalen. Hij kreeg ‘m gratis om nog een keertje na te trappen van: 'Ha, jullie zijn afgezet!'.

Stijn en ik hebben er later kei hard om kunnen lachen. We snappen echt niet hoe het heeft kunnen gebeuren. De volgende keer nemen we een Keniaan mee. Gelukkig was de schade beperkt, want voor ons is het geld dat we uitgegeven hebben niet zo veel. Voor die Kenianen echter wel.

We sliepen de volgende 2 nachten in het Tropical Bush House, waar we de allereerste nachten in Kenia ook doorgebracht hadden. De manager, Simon, werkt vrijwillig bij een school en had voor ons een vraag. Hij vroeg of wij voor die school foto's willen maken en advies willen geven over de website die ze graag willen. Zij willen namelijk contacten gaan leggen voor vrijwilligers. Natuurlijk willen wij dat wel doen. Over een paar weken gaan we dus terug naar Nairobi.

De vrouw van de baas van de school kwam met ons praten over de 'opdracht' en vond het echt geweldig dat wij hen wilden helpen. Daarom wilden ze graag ons vervoer en verblijf betalen. Ook vertelden wij van de Masai Market, waarop zij ons vertelde dat ze les geeft aan vrouwen om handwerk te doen en daar hun bestaan van te verdienen. Zij wilde dus heel graag voor ons goedkopere souvenirs regelen en ze wilde zelfs erg graag sieraden naar Nederland opsturen. Aangezien ik mijn eigen sieraden maak en daar misschien ook mee verder wil, denk ik dat ik in Nederland misschien maar een webwinkel ga beginnen. Daar kan ik dan ook Afrikaanse sieraden gaan verkopen.

Ik werd wel een beetje teleurgesteld bij de Tropical Bush House. Stijn en ik kozen namelijk een wat duurdere kamer met een bad. Kwamen we erachter dat het bad alleen koud water had.. De tweede avond had ik dus maar om een emmer gevraagd, zodat ik water van de douche in bad kon gooien. Denk maar niet dat dit een goed idee was, want als de emmer vol was, was al het water al weer koud.. Beetje jammer... Dan ga je je bad thuis in Nederland toch wel waarderen.

Op maandag gingen we naar Nairobits. Dit was echt een bijzonder gesprek. Wij hadden bedacht dat ons ICC een trainingscentrum zou gaan worden en dat we alleen een lesprogramma moesten verzinnen. We dachten er niet bij na dat als we ook studenten uit de sloppenwijken willen halen, dat we dan ook lessen zullen moeten gaan geven in communicatie met andere mensen en een stukje normen en waarden van de praktijk moeten leren. Zo waren er heel veel andere dingen waar we echt wakker van werden geschud. Je wil ze niet alleen wat lessen geven, maar je wil ze ook een toekomst bieden.

Zo vertelde de man van Nairobits ook dat bijvoorbeeld ouders van studenten ingelicht moeten worden over de studie. Er was namelijk een studente die bij haar vriend ging slapen elke nacht. Op een dag kwamen de ouders langs om Nairobits te bedanken voor de kans die ze hun dochter boden, en of ze mochten zien waar hun dochter dan sliep...

En dan tenslotte... Toen Stijn en ik dinsdag thuis kwamen van Nairobi, hadden onze medebewoners slecht nieuws.. Er was ingebroken in ons huis. Op klaarlichte dag, was er een Keniaan ons huisje binnen gekomen om de tas van Sandra mee te nemen. Stijns laptop lag gewoon op tafel, maar die werd niet meegenomen. Sandra was even in de slaapkamer en Laura stond onder de douche. Ze vonden het tasje buiten de poort terug, maar de Blackberry en Ipod van Sandra waren eruit gehaald.. Alsof dat nog niet erg genoeg was, vonden onze buren een stok met een stuk klamboe eraan. Er was geprobeerd om met een stok via het raam spullen te stelen. Toch jammer, want je voelt je best wel veilig in je eigen huisje. Voortaan gaan we de ramen sluiten en de deur dicht doen als we even niet in de huiskamer zijn.

Dit was het voor nu weer. Het was stiekem een erg lang verhaal weer.. Bedankt voor alle leuke reacties! Tot snel! x

Schoenmaatjes

Hoi allemaal!

Ik schrijf dit stukje blog vanuit een internetcafe in Nairobi. Dit is echt een verschrikkelijke computer en internet is ontezettend langzaam, maar dit wilde ik graag met jullie delen. Foto's uploaden is helemaal niet mogelijk, dus dat houden jullie van mij tegoed. Ook wil ik heeeel graag van vandaag vertellen, maar ik denk dat ik het voor nu even bij de schoenmaatjes ga houden.

Gisteren (vrijdag) mochten wij (Stijn, Sebastiaan, Maarten en ik) schoenendozen gevuld met spulletjes van kinderen uit Nederland, uit gaan delen op 6 basisscholen in Kitui district. Ik denk dat dit tot nu toe het allerleukste is wat ik gedaan heb.

We stelden ons steeds voor, vertelden wat we kwamen doen en dan mochten de meisjes en jongens in een rijtje gaan staan en kregen ze allemaal een schoenendoos. Het was net voor sinterklaas spelen.

Die kinderen waren zooooo ontzettend blij. Ze riepen 'God bless you' en 'Thank you'. Het was zo ontzettend leuk om te zien hoe die kindjes zo hard aan het lachen waren als ze de schoenendozen open maakten. Ik heb erg veel foto's gemaakt en gefilmd.

Ze kwamen steeds vragen waar een bepaald voorwerp voor was en wat je ermee kon doen. Dus ik ging uitleggen wat een bellenblaas was bijvoorbeeld. Dat vonden ze natuurlijk allemaal helemaal geweldig.

Er was ook een school waarvan de kinderen voor ons zongen toen we daar aankwamen. Dat is echt weer zo'n moment waarop je je realiseert dat de keuze om naar Kenia te gaan, echt de goede was. Dat je echt weet waarom je daar staat.

Het enige minpuntje van de hele reis, was dat onze motor van het minibusje steeds oververhit was. We stonden elk kwartier weer stil om de motor met water af te koelen. Ik was erg verbrand die dag, dus in de warme zon stilstaan was niet echt een succes. Om half 7 waren we dan weer thuis.

Die avond kookte ik voor 9 man (we hadden 4 gasten) spaghetti. Ik had nog nooit voor zoveel mensen gekookt, maar het smaakte erg goed. Na het eten kreeg ik zelfs een applause! Dat vond ik wel een plekje op mijn blog waard ;). Jammer dat je in Kenia niet van die makkelijke zakjes hebt om saus te maken enzo, hier moet je alles zelf doen.

Na het eten gingen we met z'n allen uit. Het was mijn eerste keer River Side en het was erg gezellig. Veel beter dan de beach club. Hier was het namelijk wel mogelijk om fatsoenlijk te dansen. In plaats van 4 huwelijksaanzoeken, kreeg ik er nu maar eentje.

De volgende keer zal ik filmpjes en foto's uploaden, want die zijn echt helemaal de moeite waard. Ook ga ik dan vertellen van de Fourteen Falls (watervallen) en Nairobi.

Doeeeeg!

Zwemmen met kippen

Er zijn een aantal leuke dingetjes gebeurd deze week, dus komt ie weer:

• Op maandag kochten Sandra, Laura en Maarten 2 kippen (die eigenlijk hanen zijn, maar die wij kippen noemen) genaamd Henk en Frans. Het plan is om die aankomende zondag te slachten. Nou weten jullie ongetwijfeld dat ik daar niet echt de persoon voor ben. Maar als je dan toch in Kenia bent.. Waarom niet.. Dus ik kijk waarschijnlijk vanaf een verre afstand.

• Ik smste ook naar Senna, omdat het dierendag was!

• Dinsdag gingen we (Sandra, Renske, Jolanda en ik) naar het enige zwembad in Kitui. We zwommen daar 15 minuutjes, omdat het koud was, en aten daar. Toen we eenmaal de rekening kregen, zagen we dat het zwemmen 200 shilling was. Sandra en ik hadden voor vertrek aan Laura en Maarten gevraagd hoe duur het zwemmen was en zij vertelden ons dat het 100 shilling was. Wij gingen dus natuurlijk geen 200 shilling betalen voor het zwemmen! Al helemaal niet voor 15 minuutjes zwemmen. Na een lange tijd discussiëren(die vrouw wist namelijk zeker dat de andere Nederlandse studenten afgelopen zondag ook gewoon 200 shilling betaald hadden), betaalden we maar 100 shilling en toen liepen we weg. Die vrouw was erg boos en ik denk niet dat we daar nog echt welkom zijn. Toen we later thuis kwamen, bleek dat die vrouw van het zwembad gelijk had gehad en dat Maarten en Laura het over de taxi hadden gehad. Oeps... Maar uiteindelijk hebben we geen spijt dat we het zo gedaan hebben, want voor 15 minuten zwemmen betaal je in Nederland ook geen 2 euro.

• Toen we thuis kwamen, was Frans weg!!

• Op de woensdag kreeg ik in het ICC maarliefst 5 blue screens. Ik heb nog nooit een echte blue screen gezien en deze dag had ik er maarliefst 5! Niet echt een topdag..

• Maar... We vonden Frans weer terug! Hij had zich verstopt achter een kruiwagen..

• Op donderdag ging ik met Stijn, Sebastiaan, Anika en Chris naar de markt. Leuk joh! Lekker afdingen op groenten enzo.

• Dus toen hadden we eenmaal groenten gekocht... Het was Stijns beurt om te koken.. Alleen de hamburger hebben we opgegeten. De groenten en de rijst waren niet helemaal gelukt.. Toen ging iedereen dus nog maar iets te eten klaarmaken voor zichzelf..

• Morgen mag ik schoenendozen uit gaan delen op basisscholen. Daar heb ik zoooooooooooveel zin in! Het is een project van Edukans en dat heet 'schoenmaatjes'. Nederlandse kinderen vullen dan een schoenendoos met leuke spulletjes en die worden dan naar Afrika gestuurd. Echt heel erg leuk.

Ik hoorde vandaag dat Antonie Kamerling overleden is. Daar schrok ik wel een beetje van. Hij heeft namelijk erg veel voor Edukans betekend. Inmiddels staat er ook een stukje van op de website van Edukans:
'Antonie Kamerling, onze ambassadeur, is overleden. We zijn diep geschokt. In gedachten zijn wij bij Isa, Merlijn, Vlinder en allen die hem enorm gaan missen.
Antonie ging met Edukans mee naar de scholen in Malawi. Vol enthousiasme en bevlogenheid zong en danste hij tussen de Afrikaanse schoolkinderen. In Nederland vertegenwoordigde hij ons waar hij kon. Voor Edukans was Antonie een uniek persoon en als ambassadeur van onschatbare waarde. We zullen hem missen.'

Herhalingen

Hoi allemaal,

Wat ik hier toch allemaal meemaak.. Ik ga maar weer eens proberen om het onder woorden te brengen. Ook zal ik wat meer vertellen over de opdracht, omdat papa dat gevraagd heeft.

'Celebration of life'
Afgelopen zaterdag gingen we (9 Nederlandse studenten en een aantal buddies) om 11 uur met de matatu naar de kerk waar de vader van Elizabeth (vader van Maartens buddy) begraven zou worden. Toen we uitstapten zagen we dat het er heeeeel erg druk was. Er waren ongelofelijk veel mensen samen gekomen om mee te doen met de 'Celebration of life' van deze man. Voordat het begon, kregen we lunch. Rijst met iets van een sausje en vlees. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn maag het niet zo goed kon hebben, dus ik heb het maar niet allemaal opgegeten. Gelukkig heb ik er later geen last meer van gehad.

We zaten allemaal buiten onder een aantal tenten. Om 1 uur begon het. Iedereen stond op en zong een lied, terwijl de kist naar voren werd gedragen. De mis werd geopend en we kregen daarna de kans om langs de kist gelopen. Dat heb ik gedaan, maar heb niet in de kist gekeken. Elk familielid en belangrijk persoon of organisatie in het leven van die man, mocht iets persoonlijks zeggen. Soms in het engels, vaak in het Kiswahili. Daarna kregen we nog een preek in het Kiswahili (duurde wel zo'n 3 kwartier denk ik) en om 5 uur was het afgelopen en gingen we weer met de matatu terug naar Kitui.

Jullie zullen wel begrijpen dat ik een déjà vu had van de week daarvoor in de kerk. Deze keer zaten we 4,5 uur op een stoeltje te luisteren naar iets wat we niet konden verstaan.. Toch ben ik wel blij dat we gegaan zijn en dat ik het meegemaakt heb. Niemand huilde, het was juist het vieren van het leven dat de man gehad heeft en het gedenken van de mooie tijden.

Bavaria (alweer)
We gingen deze avond weer naar Bavaria. Het was echt super gezellig. We aten gezellig en dronken een drankje. Ik heb deze avond 2 andere Nederlandse meisjes leren kennen, Jolanda en Renske. Zij wonen ook in Kitui en werken samen met straatkinderen die opgenomen zijn in een centrum. Ze zijn niet zoals wij met Edukans mee, maar met een andere Nederlandse organisatie, 'Mensen met een missie'.

Renske vond mijn haar heel erg mooi en zou de dag erop samen met mij naar de kapper gaan. Dan hoefde ik nu tenminste niet in mijn eentje.

De kapper (ook alweer)
Zondag ging ik naar de kapper met Renske. Zij wilde mijn haar en ik wilde mijn haar eruit halen. Dat eruit halen duurde maarliefst 4 uur! Zat ik daar weer.. Na het eruit halen kon ik mijn haar weer voor het eerst wassen in 3 weken. De kapster deed dat voor mij en ik moet zeggen.. Daar kunnen de Nederlandse kappers nog wat van leren. Met de middelen die ze hebben, was dat echt helemaal geweldig.

Verder kocht ik een nieuwe tas (mijn andere was helemaal vies geworden van al dat zand hier) en kocht ik nieuwe oorbellen. Ik vond dat ik dat wel verdiende.

Ik wachtte tot Renske klaar was en toen ging ik met haar mee naar waar zij wonen. Het is net een bungalowparkje, super mooi. Zij hebben ook altijd genoeg water, altijd een warme douche en zij kunnen eten bestellen en dan wordt het gebracht. Echt ideaal! Ik at daar en we speelden een spelletje. Het zijn echt super leuke meiden en we hebben afgesproken om wat vaker wat samen te gaan doen. Voor mij was het namelijk ook wel fijn om even uit ons drukke huisje te zijn.

Om 11 uur ging ik naar huis. De taxichauffeur was niet heel erg blij, want ik had hem uit bed gebeld...

De opdracht
Het gaat inderdaad erg goed met onze opdracht. Onze opdracht is het opstarten van het ICC (information communication center). Daar zal een servicedesk komen, waar een aantal scholen aan verbonden zijn. Het is de taak van deze servicedesk om te assisteren als er problemen zijn met de computers. Dat assisteren kan in de vorm van over de telefoon problemen oplossen, problemen voorkomen met workshops of langsgaan als er problemen zijn met de computers op de scholen. In het ICC komt dus een database waar alle gegevens van de scholen op ICT gebied in staan. Dus ook de inventory die we van alle scholen gemaakt hebben.

Naast dit, gaat het ICC ook trainingen verzorgen. Sasol zal kinderen selecteren die deze trainingen mogen krijgen. Ze krijgen na het voltooien van de training een mooi certificaat als bewijs.

Toen wij hier binnen kwamen, was het een ruimte met een paar computers, maar er lag nog geen netwerk en er was nog geen internet. Wij hebben gezorgd dat de kabels gemaakt warden, dat ere en netwerk kwam en dat het internet werkt. Nu zijn we bezig met het installeren van benodigde software.

De Canadees Chris is hier voor 11 maanden met een christelijke organisatie. Ik geloof dat het MCC heet. Hij gaat Hope een jaartje meehelpen met het runnen van het ICC (dus de trainingen en de servicedesk).

The objectives of our project

• Making an inventory of the IT facilities of five schools
• Talking to the IT teachers and some students of those five schools
• Buying equipments we need for the network
• Building network at the ICC
• Visit Nairobits (IT training center in Nairobi)
• Making inventory of facilities in ICC
• Service desk training (and preparations)
• Making curriculum for training of students
• Thinking of procedures for the ICC
• Installing software for the trainings
• Setting up the CMDB (database)
• Student training
• Setting up call management system

The Lion King

Een aantal nederlandse studenten hadden de engelse versie van de Leeuwenkoning gedownload. Die hebben we net met z´n allen op het ICC (onze werkplek) gekeken met de beamer. De Keniaanse buddies vonden het helemaal geweldig. Natuurlijk vooral dat 'Hakuna Matata', wat echt betekent 'geen zorgen'. Veel van hen hadden de film nog nooit gezien. Zaten we daar met ongeveer 15 man. We hebben super erg gelachen.

Helemaal geweldig!

Slecht nieuws, maar een geweldige tijd

Ik heb het echt ongelofelijk naar mijn zin en wil dat eventjes met jullie delen. Het is hier echt te gek! Alleen afgelopen maandag was een beetje waardeloos. Toen waren we netjes om 9 uur op Sasol, omdat Hope vertelde dat we daar wat dingetjes moesten bespreken over ons project. We zouden namelijk naar Nairobi gaan deze week. Om 1 uur waren we dan eindelijk aan de beurt en mochten we maarliefst 5 minuutjes op gesprek om te horen dat de persoon waarmee we dat gesprek hadden, niet de persoon was die we nodig hadden. Of we tot 4 uur konden wachten voor een tweede gesprek met iemand anders. Uiteindelijk kregen we te horen dat we maar voor één dagje naar Nairobi zouden gaan om inkopen te doen, want Nairobits (trainingscentrum op gebied van IT, die kinderen uit de sloppenwijken een kans geven) was deze week niet beschikbaar. Ik had me best wel verheugd op een paar dagen Nairobi.. Helaas..

Ook kregen we te horen dat de vader van een buddy van Maarten afgelopen weekend overleden is. Daar schrokken we allemaal best wel van. Er werd aan ons gevraagd of we wat geld wilden neerleggen voor de begrafenis. Alle Nederlandse studenten hebben 10 euro gegeven. Aankomende zaterdag is de begrafenis en daar gaan we met z'n allen naartoe.

De dinsdag stonden we dus om 6 uur op om naar Nairobi te gaan. Het is gelukkig niet zo heel lang rijden (2,5 uur) en om 10 uur stonden we dan in het drukke Nairobi. We hebben heel het centrum wel 2 keer doorgerend om verschillende computerwinkels te bezoeken en te kijken wat waar het goedkoopst was. Stijn en ik snapten er niks van, want onze buddies lopen normaal erg langzaam Kitui door, maar in Nairobi konden we ze niet bijhouden.

Toen we uiteindelijk gekocht hadden wat we nodig hadden, zijn Stijn en ik nog een paar winkeltjes ingerend voor seizoen 2 en 3 van de serie Lost. Seizoen 1 had ik al gezien en ik was nogal aan het afkicken. Van Hope kregen we te horen dat alle series gewoon te krijgen zijn in Nairobi, dus ik was helemaal gelukkig. Het is een illegale handel van dvd's. Je koopt er namelijk een dvd voor €1,50 en dan staan er zo'n 15 films op. Zelfs de allernieuwste films zijn hier te krijgen. Seizoen 2 en 3 van Lost hadden we voor €2,50. Ik heb inmiddels in 2 dagen 7 afleveringen gekeken.

Deze dinsdag kwamen we er ook achter dat Hope die dag jarig was. We deden alsof we er niks van wisten en kochten een verjaardagscake toen we terug waren in Kitui. Ook kochten we een leuke haarklem voor haar.

De woensdag gingen we weer op het ICC aan het werk. Na het wachten tot de regenbui voorbij was, gingen we met cake naar het ICC. We staken kaarsjes in de cake en verrasten Hope. Ze vond het echt helemaal geweldig. Echt super leuk om te zien.

Gisteren en vandaag hebben we het netwerk en internet aan de praat gekregen in het ICC. Echt leuk hoe ons project zich ontwikkelt. We kunnen ook echt steeds beter opschieten met onze buddies en we hebben het echt heel erg gezelllig.

Vandaag heb ik mijn ballonnen uitgedeeld samen met Stijn. We komen onderweg naar huis vaak kindjes tegen die elke keer zo lief zwaaien en 'Hello, how are you?' roepen. Gisteren liep ik met Stijn naar huis en ik was aan het zingen, dat vonden die kinderen echt super leuk. Toen ik vroeg of ze ook een liedje wilden zingen, deden ze dat. Echt super leuk! Vandaag hebben we ze blij gemaakt met een ballon.

Het is echt bizar dat ik al bijna 4 weken hier zit. Alweer één maand van de 3,5 maand dat ik hier ben. Nog maar 2,5 maand te gaan.

The Nzambani Rock en andere dingen

Hoi allemaal,

Tijd voor nog een blogberichtje.

Ikutha
Afgelopen dinsdag gingen we naar Ikutha. Na natuurlijk weer 2 uur wachten in de matatu tot die vol zat, gingen we dan eindelijk op weg. Om 1 uur zaten we in de matatu en om half 7 ´s avonds kwamen we daar aan. Dit was niet een van mijn beste dagen, want ik had die ochtend een pilletje tegen malaria (Lariam) genomen en die zorgde ervoor dat ik me een beetje down voelde. Die nacht sliepen we weer in een 'hokje' met bed en wéér moest ik in een gat plassen (dat ging deze keer niet zo heel erg goed...). Ik had echt ontzettend veel nachtmerries deze nacht, niet erg fijn.

De school viel ontzettend tegen. De IT docent was ergens anders gaan werken en geen enkele computer werkte nog. De school ging er vanuit dat wij wel even alles op zouden lossen, terwijl ze zelf geen aandacht aan de computers besteedden. Er zat zand en salamanders in de computers, echt gekkenwerk. Dat was nog niet alles, ze hadden zelfs onderdelen uit de computers getrokken en op een hoop gegooid. Alsof het oud vuil was. Geen wonder dus dat we om 11 uur alweer op de volgende matatu stonden te wachten (eigenlijk zouden we de dag erop pas terug gaan).

Onze matatu terug naar Kitui kreeg een lekke band. Erg grappig om te zien dat iedereen opeens uitstapte omdat die band vervangen moest worden. Even later moesten we in een dorpje uitstappen en werden we overgeplaatst naar een ander busje. Hope en ik mochten samen voorin zitten. Dat was dan wel weer heel erg leuk. Ik zag mijn eerste aap!

Mbitini
De vrijdag gingen we met een busje naar Mbitini girls school. Dat was een erg leuke school. Ze gebruikten daar de computers heel goed en ze werkten bijna allemaal nog. Er was een erg leuke informatica docent en het niveau van de lessen was daar veel hoger dan wat we op de andere scholen gezien hebben. Toen we daar klaar waren, kregen we geld mee voor de reis terug en voor een drankje. Dat vond ik persoonlijk wel iets te ver gaan. Toch leuk dat ze het deden.

Zaterdag, the rock
De zaterdag was een erg bijzondere dag. We sliepen wat uit en na een huisdiscussie over geld en boodschappen, gingen Sandra, Stijn en ik lekker shoppen in Kitui. We kochten niet veel, maar zo waren we toch even het huis uit. Toen we ergens een drankje deden, werden we gebeld door de andere Nederlandse studenten in het andere huis. Of we mee gingen naar de Nzambani rock. Dat deden we.

We namen de taxi naar the rock en we klommen omhoog. Het was een best lastige klim met los zand en steentjes. Daarna kwamen we bij een gammele ijzeren trap. Als ik in Nederland was en m'n verstand had gebruikt, had ik die trap nooit beklommen. Maar we zijn in Kenia en dit was toch wel erg bijzonder, dus we deden het. Achteraf heb ik echt geen spijt, wat was het mooi daar! We keken de zonsondergang en hadden een kampvuur. Toen het donker was (ja, slimme zet) gingen we weer naar beneden. Niemand is gelukkig gevallen. Er waren daar toevallig 4 Nederlandse studenten die op de rock gingen slapen, de volgende keer willen wij dat ook gaan doen.

De kerk
Vanochtend gingen we (Kisanet, Stijn en ik) dan eindelijk een keer naar de kerk. We zouden naar de Katholieke kerk gaan en wisten niet of die engels was. Toen we daar eenmaal binnen zaten, kwamen we erachter dat de mis in het kiswahili was. Ik kon er dus echt helemaaaaaaaaaaal niks van verstaan. De liedjes waren op zich best leuk en er waren dansende kindjes, maar.. De mis duurde 3 uur+(!!!). Na de eucharistie zijn we weggelopen uit de kerk. Ik vond het best erg om te gaan, maar 3 uur in een mis zitten die je niet kunt verstaan en waar er allemaal dingen gedaan wordt die je niet kent, is niet heel erg leuk. Daarnaast waren er ook al andere mensen weggelopen.. Volgende week ga ik naar de engelse protestantse kerk.

Dalijk ga ik nog eventjes wat foto's uploaden en het huisje wat verder opruimen.

Doeg doeg, tot de volgende keer!

What went wrong?

Weer een nieuw blogbericht. Heel erg bedankt voor alle toffe reacties!

Afgelopen vrijdag hadden we een Sasol meeting (Zie foto). Iedere Nederlandse student was daar aanwezig. Elk team vertelde daar iets over hun eigen project en wat de vorderingen zijn en daarna gingen we heerlijk Afrikaans eten samen. Het was echt heel erg leuk om nu eens over alle projecten te horen. Verder gaf de baas van Sasol, Mutinda, een speech. Ik was echt ontzettend onder de indruk, echt een man met charisma. Hij vertelde eerlijk dat er heel veel geld naar de verkeerde mensen gaat ('What went wrong? The poor people are getting more poor, while there's so much money given to third world countries.'). Hij vertelde dat mensen niet alleen te helpen zijn met geld, maar ook met samenwerken en het vergemakkelijken van het leven. De armste mensen zijn namelijk vaak degenen die het meest lachen en blij zijn met de kleine dingen in het leven ('So who do you think is more happy, me or them?'). Geld maakt niet gelukkig, al is het wel erg handig. Hij zei dat het daarom zo mooi is dat er studenten zijn die voor Sasol willen komen werken en dat ze zich echt willen inzetten voor iets moois. Elke student bij Sasol is eigen baas, omdat ze vertrouwen dat er een goede wil achter zit. Falen is niet zo erg. Samenwerken, elkaar dingen leren en echt iets moois maken is wat wel belangrijk is. Een project voltooien dat voortgezet kan worden en waar mensen gelukkig van kunnen worden is het doel. Opeens wist ik helemaal waarom ik daar zat.

Zaterdag hebben we rustig aan gedaan. Ik heb die dag 2 films gekeken en heb lekker met Stijn boodschapjes gedaan en we zijn 's avonds een drankje gaan doen met 2 leuke kenianen. De rest van de avond hebben we doorgebracht met kaarttrucjes.

De zondag was al net zo rustig. 's Avonds gingen we wel lekker uit eten bij Flavours. Was gezellig. Verder kochten we monopoly en dat hebben we inmiddels al 2 keer gedaan.

Ik had niet heel erg veel zin in vandaag, maar uiteindelijk werd het echt een topdag. Na 3 uur gewacht te hebben gingen we dan eindelijk naar Mulango poly, een school voor kinderen die niet naar de secondary school kunnen door te lage cijfers of gebrek aan geld. Het was een praktische school. Ik zag hoe ze daar meubels maakten, naailes kregen en technische lessen kregen. Ik merkte meteen dat ze niet zo heel goed engels konden, maar even een praatje maken deden ze graag. Echt super leuk hoe al die kinderen naar je lachen en zo ontzettend nieuwsgierig zijn. En echt ook super gaaf om te zien hoe ze praktijkgericht bezig waren. Je weet namelijk dat ze dan alsnog een mooie baan kunnen krijgen.
Ik interviewde de docent en 2 studenten. Was heel erg leuk. Ik merk wel dat de IT docenten hier vaak geen echt IT diploma hebben, maar een andere technische opleiding hebben. Daarom willen ze wel heel veel kennis van computers hebben, maar hebben ze het vaak niet. Dat is erg jammer, want er zijn zoveel studenten die zo graag heel veel zouden willen leren. Ze zijn vaak slim genoeg, als ze nou ook de kans zouden krijgen...

Morgen gaan we naar Ikutha met de matatu. Een lange reis om de dag erna weer een school te kunnen bezoeken. Zijn we weer een paar daagjes weg. Daarna heb ik ongetwijfeld weer spannende verhalen!