Afgelopen vrijdag hadden we een Sasol meeting (Zie foto). Iedere Nederlandse student was daar aanwezig. Elk team vertelde daar iets over hun eigen project en wat de vorderingen zijn en daarna gingen we heerlijk Afrikaans eten samen. Het was echt heel erg leuk om nu eens over alle projecten te horen. Verder gaf de baas van Sasol, Mutinda, een speech. Ik was echt ontzettend onder de indruk, echt een man met charisma. Hij vertelde eerlijk dat er heel veel geld naar de verkeerde mensen gaat ('What went wrong? The poor people are getting more poor, while there's so much money given to third world countries.'). Hij vertelde dat mensen niet alleen te helpen zijn met geld, maar ook met samenwerken en het vergemakkelijken van het leven. De armste mensen zijn namelijk vaak degenen die het meest lachen en blij zijn met de kleine dingen in het leven ('So who do you think is more happy, me or them?'). Geld maakt niet gelukkig, al is het wel erg handig. Hij zei dat het daarom zo mooi is dat er studenten zijn die voor Sasol willen komen werken en dat ze zich echt willen inzetten voor iets moois. Elke student bij Sasol is eigen baas, omdat ze vertrouwen dat er een goede wil achter zit. Falen is niet zo erg. Samenwerken, elkaar dingen leren en echt iets moois maken is wat wel belangrijk is. Een project voltooien dat voortgezet kan worden en waar mensen gelukkig van kunnen worden is het doel. Opeens wist ik helemaal waarom ik daar zat.

Zaterdag hebben we rustig aan gedaan. Ik heb die dag 2 films gekeken en heb lekker met Stijn boodschapjes gedaan en we zijn 's avonds een drankje gaan doen met 2 leuke kenianen. De rest van de avond hebben we doorgebracht met kaarttrucjes.

De zondag was al net zo rustig. 's Avonds gingen we wel lekker uit eten bij Flavours. Was gezellig. Verder kochten we monopoly en dat hebben we inmiddels al 2 keer gedaan.

Ik had niet heel erg veel zin in vandaag, maar uiteindelijk werd het echt een topdag. Na 3 uur gewacht te hebben gingen we dan eindelijk naar Mulango poly, een school voor kinderen die niet naar de secondary school kunnen door te lage cijfers of gebrek aan geld. Het was een praktische school. Ik zag hoe ze daar meubels maakten, naailes kregen en technische lessen kregen. Ik merkte meteen dat ze niet zo heel goed engels konden, maar even een praatje maken deden ze graag. Echt super leuk hoe al die kinderen naar je lachen en zo ontzettend nieuwsgierig zijn. En echt ook super gaaf om te zien hoe ze praktijkgericht bezig waren. Je weet namelijk dat ze dan alsnog een mooie baan kunnen krijgen.
Ik interviewde de docent en 2 studenten. Was heel erg leuk. Ik merk wel dat de IT docenten hier vaak geen echt IT diploma hebben, maar een andere technische opleiding hebben. Daarom willen ze wel heel veel kennis van computers hebben, maar hebben ze het vaak niet. Dat is erg jammer, want er zijn zoveel studenten die zo graag heel veel zouden willen leren. Ze zijn vaak slim genoeg, als ze nou ook de kans zouden krijgen...

Morgen gaan we naar Ikutha met de matatu. Een lange reis om de dag erna weer een school te kunnen bezoeken. Zijn we weer een paar daagjes weg. Daarna heb ik ongetwijfeld weer spannende verhalen!